পৃষ্ঠা:ঘোষাৰত্ন.djvu/১৬৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৪৩)

মহা মনোহৰ, কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ,
 শুনি পাৱে যাতো ৰস॥ ৭৪০
এহিমতে ৰাজা,  স্বধৰ্ম্ম আচৰি,
 হৰিত কৈলা পিৰিতী।
গৃহ পুত্ৰ দাৰা,  বন্ধু ধনজন,
 সবাতে তেজিলা ৰতি॥ ৭৪১
হস্তী ঘোৰা দোলা,  ৰথ অলঙ্কাৰ,
 ভাণ্ডাৰে যত আছয়।
সমস্তে অসত্য,   মানিলন্ত মনে,
 কৃষ্ণত কৰি নিশ্চয়॥ ৭৪২
তাহান ৰক্ষাৰ,  নিমিত্তে গোবিন্দে,
 দিলন্ত চক্ৰ আপুনি।
যি মতে দুৰ্জ্জনে, নেদে তাঙ্ক দুখ,
 ৰাখিয়ো চক্ৰ আপুনি॥ ৭৪৩
বিষ্ণুক আৰাধো, বুলি সম্বৎসৰ,
 দ্বাদশী ব্ৰত কৰিলা।
ভাৰ্য্যায়ে সহিতে,  ব্ৰতক আচৰি,
 কৃষ্ণ পাৱে মন দিলা॥ ৭৪৪
ব্ৰত অৱসানে, কাৰ্তি্তক মাসত,
 কালীন্দিত কৰি স্নান।