সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:ঘোষাৰত্ন.djvu/১৪৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

( ১২২ )

যিতো শুনে মহাশ্ৰদ্ধাভাবে,   মনত পৰম তোষ পাৱে,
  আৰা দুইজনে আপুনাকো নিস্তাৰয়॥৬৪৫

গীতৰকীৰ্ত্তন।

লৌকিক গীতক যিতে নৰে,  উচ্চৰিয়া তালমান পুৰে,
  জনাৰ্দ্দন দেব তাহাৰ তোষ হোৱন্ত।
আপুনাৰ নিজ পদ দেন্ত,   তাঙ্কঁ নমো মঞি অপৰ্য্যন্ত,
 যাহাৰ গীতৰ অনন্তো অন্ত নপান্ত॥৬৪৬

স্মৰণ।

চবি।

সাংখ্য যোগ স্বধৰ্ম্মৰ,   এহিলাভ নিৰন্তৰ,
  নাৰায়ণ স্মৰণ সতত।
জনমৰো এহি ফল,   অন্তে নাৰায়ণ স্মৰি,
  কোনে তাৰ কহিবে মহত্ত্ব॥৬৪৭
কৃষ্ণ পাদ পদ্মে যিতো,   একবাৰ মন দিল,
 স্বপ্নও নেদেখে সিতো নৰে।
যম যমদূত চয়,   মনতো নকৰে ভয়,
  যিতো কৃষ্ণ পাদ পদ্ম স্মৰে॥৬৪৮