এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪
গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ
লক্ষীৰ নাচ দেখি গােবিন্দ মােহ গৈলা ।
কামে জৰ্জ্জৰিত হয় বাঁহিক পেলাইলা ৷৷
লক্ষ্মীৰ রূপৰ উপমাৰ নাহি ঠাই ৷
যাক দেখি পৃথিবীৰ লােক মােহ যাই ৷৷
হৰিণা নয়ণী অতি দেখি অনুপম ৷
নাসাৰ আকৃতি যেন তিল ফুল সম ৷৷
সুভ্ৰবর্ণ দন্ত যেন মুকুতাৰ সাৰি ৷
কাণত কুণ্ডল দুই থােপা আছে আৰি ৷৷
কৰি কৰ সম উরু বৰ্ত্তুল বলিত ৷
যুবকৰ মন হেৰি হয় বিমােহিত ৷৷
বুকুত কৰন্ত শােভা স্তন দুই গুটি ৷
দেখি ঋষি মুনিৰও যায় বুকু ফুটী ৷৷
বহল হৃদয় কটী মধ্যে অতি সরু ৷
মুঠিতে লুকাই যেন হৰৰ ডম্বৰু ৷৷
বস্ত্র অলঙ্কাৰে তাক অধিক সুৱায় ৷
লয় লাসে যায় কটী ৰতাসে হালয় ৷৷
এই হেন সূন্দৰী পাইলো মই হাতে ৷
সত্যে ভজিবাে আজি মই ত্ৰই বনতে ৷৷
এহি বুলি লক্ষ্মীক ধৰিল আঙ্কোৱালী ৷
সবাতকৈ দেখাে মই গাভরূ ছোৱালী ৷৷
আজি মােৰ সঙ্গে থাকা কৰিয়া বিহাৰ ৷
মই আজি সুখ দিবো তােমাক অপাৰ ৷৷
