সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ.djvu/১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০
গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ
 

লাসে বেশে আসি, মাতে প্রিয়া বুলি,
 ওচৰ চাপিয়া যাই ৷
বস্ত্ৰত ধৰিয়া,  আশ্বাস কৰিয়া,
 মাতে চকু চাই চাই ৷৷
গলে সাবতিয়া,  মৰম কৰিয়া,
 হাতক বুলায় গাৱে ৷
কঙ্কালৰ মাজে,  ধৰি দুই হাতে,
 বােলয় অনকে ভাৱে ৷৷
স্তনত মুখত,  কামুৰি গালত,
 চূম্বন কৰে অপাৰ ৷
সাবতি গাৱত,  মৰ্দ্দয় বুকুত,
 অনেক দেয় শৃঙ্গাৰ ৷৷

পদ ।

এহি বাণী শুনি সবে ভৈলন্ত অস্থিৰ ।
গােপীগণ ভাবে অতি মনৰ ভিতৰ ৷
এহি মতে নানা ৰঙ্গ কৰি গােপীগণ ৷
অতি বেগে চলি গৈল সেহি বৃন্দাবন ৷৷
তপতী বােলয় কিনাে আজি সুভদিন ৷
কদমৰ তলে আছে বসি নাৰায়ণ ৷৷
মদোন্দৰী বােলে সখী চাওঁ কেনি আছে ৷
মধুমতী বােলে চোৱা কদমৰ কাষে ৷৷