সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ.djvu/১৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ
 

শ্যামল শৰীৰ ধীৰ সাগৰ গম্ভীৰ ৷
নাহি খতিখুন রূপে গুণৰ মন্দিৰ ৷৷
গাৱে আতি পীত বস্ত্ৰ শৰীৰ উজ্জ্বল ৷
কোন নাৰী দেখী জানা মুহিবে বিকল ৷৷
হেন পুরুষক আমি পাইলো প্রাণ সখী ৷
এৰি মাৱে কৃষ্ণে মােক কিবা দোষ দেখি ৷৷
দুর্ভগা নাৰীৰ জীৱনত কোন কায ৷
চাড়িয়া প্রাণক মই যাইবাে যমৰাজ ৷৷
ধিক ধিক সখী মই জীৱ কেনে কৰি ৷
এড়িবাে জীৱন মই জল মাজে পৰি ৷৷

—————
ত্রিপদী ।


গােপীয়ে যিমতে,  আনন্দ পাবে
 জানে কৃষ্ণ সমস্তক ৷
গােপীনি মােহণ,  দেৱ জনার্দ্দন,
 বল বিৰ্য্য আতিৰেক ৷৷
দূৰতে থাকিয়া,  কাটি কৰি চায়া,
 কাম বৰিষণ কৰে ৷
হাজাৰ শৃঙ্গাৰ,  আৰন্তৰ আগে,
 হাসি হাসি মন হৰে ৷৷