পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৮২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বল-এ,আজি ৰাতি সপোন দেখি শাৰ পাৰৰেপৰা কলি- আই লি-কাটি ব্যাকুল হৈছে। এতেকে আমাক নেৰাখি বিদায় দিয়ক। (সালীপণিৰ বৈণয়ে বাহিত হয়ে সেৱা কৰে) সাঃ কৈকুশলে থাকাই। ৰাতিপুৱাই শাহতি, মন মাৰি আহা কি-কি হল? ক—আই, আমি পিতৃ মাতৃ এৰি আহিবৰ ভালেমান দিন হল। আমাৰ পঢ়া-শুনাও প্ৰায় শেষ হল। লৈ বাবলৈ বিদায় লবলৈ আহিছে। ৰাতি বেয়া এটা সপোন দেখিলো। সাঃ —ৈকি মোৰ সোণাইত! এনে নিজ বা শুনালা? মই তোমালোক কি মতে বিদায় দিন। ( কালি ফালি) মোৰ ভাল পাশোক আমি এত পলি। মই কেনেকৈ তোমালোক এ অৰ কৰে। মোৰ মল নামে এই অভি চেনে পুত্ৰ ছিল। মোৰ বোলাই পানীই নাৰি এলি বলৈ সমুদ্ৰলৈ গৈছিল। এ নামে অন্য এটাই মোৰ নাইকি মাৰি ৰং কোণ কৰিলে। মাই তাৰ শোফতে আমি আছে ৰা হৈ আছে।