পৃষ্ঠা:গুৰুচৰিত.djvu/৩২৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বাৰ মৰিয় লাৰি মাৰিব। হৈবে মুকুত নিষ্ঠ এ সেনি। aৱৰ বৰ পায়া সিটো যা হব। পিতৃ এ দিনাখনে আহাৰ মেলিব। ১৪৩৪ শৰ ৰূপে যাইব তোক মলিক। নাৰীৰূপ ধৰি তুমি দেখিবা আমাক। দণ্ড গৰিমান মোৰ প নিবো। কৰিবা কাত মোক নমস্কাৰ কৈ। ১৪৩ ভেবে মুক্ত হৈব তুমি বুলিলো বুয়ে। কমণীধৰাত ভাত কৈলো অভিএয়। শুনিয়া পৰমানন্দ বৰ ৰঙ্গ ভৈলা। পৰম সকোযে পথে চলি গৈলা ১৪৩৬ দেখি লোকে লাগ পাই কৰে নমস্কাৰ। সতী মি পথে লাল পাইলা আৰ। শৰ তে দেখি নমাৰ কৈলা। শৰণ লইয়া বিৰে ঘৰে চলি গৈলা। ১৪৩৭ কততক্ষণে পাইল গৈয়া আপুনাৰ। শৰে গাৱৰ পাচ লাইলা কাপোৰ। বুঢ়াক আদি কৰি যত ভূঞগণ। পম সাননে বাৰ্তা দেবে সৰ্বজন। ১৪৩৮ যেনমতে যাও মৰ্দি শৃঙ্গে ধৰি। চাৰি তৈল দেৰিলোহে নেত ভৰি।