পৃষ্ঠা:গুৰুচৰিত.djvu/২৬১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

না আপৰে কথা নিন যেন ভৈলা ভাত পাচে। আলিপুখুৰীৰ | নদীৰ ভীত বনগা তৈত আছে। মেয়ো না | তৈতে একদিন। | গৈলা পাম চাহিবাক। তথা দিন দুই | আনন্দিত হ আছিলা শুনিয়ে তাক ১১৩২ পূনপি আইল নিজ থান পাইল কুমে হৰি মনে। সেইদিনা পাচে | তৈতে যেবে আছে সঙ্গে ৰঙ্গে বন্ধুগণে। পৰিমাপ আৰে গাৱ পোকা | ভৈলেক সকলো গায়ে। দেই দা ভাত | নাপাৰে না। | সুস্থ নাহি একো ভাগে॥১১৩৩ ই পায় ঠেঙ্গ কৰে সে যেন | বিষ মূৰ্চিত হই। তা খায় ফুটি | জ্বলে চক্ষু টি লোৰে অতি যেন তুই।