সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:গুৰুচৰিত.djvu/১৪০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

চৰিত যে যশোক কৰুে মায়ায়ে মোহিলা। শৰেছো সেহি ভাইঠাৱে কৰি ৫৬৬ লু-খুখি সত্যস্যা পুৰ কোলে লই। মুখে গুন দিয়া সতী আনলে হয়। মেয়ে বসিলত পুত্ৰৰ ওচৰে। উল মলল চিত্ত আনন্দে নধৰে।৫৬৭ যেত বুঢ়ীআই মুখে চুমা দিল। মৰ সৰু ভাৰ্য্যা সাৱটি ধৰিল। চালেৰী মাধৱী হাত মুচৰি সামৰি। ওচৰতে ৰৈ দুয়ো তালি কৰি ৫৬ মৰ ওচৰৰ গাও লোকে আসি। যেটি বেঢ়ি চাই সবে বিলোট হাসি। বিচিত্ৰ খাটত ৩তি বাকিলা শৰ। ওচৰৰ নোক মানে গৈলা ঘৰ বৰ৫৬৯ শৰ হেন কথা অতো অন্যে বড়ে। হাক মৰণে মহাপাক তাৰে। হেন পৰম ৰহ্ম আমি কুমৰ ঘৰে। যাৰ ও নাম পাপসাগৰে নিৰ• ৰাক সদা উপাস্য শোবিলাল। মহাপাপীগণে জাপাৰে কোন কালে বাশ দিনৰ কৰা এহিনে এওঁ। শিশী' না আৰো।