পঞ্চম অঙ্ক। মান—হয় বাদছাহ ছালামত। মই দাসে এইটে। নকৰিবলৈ কোৱাত— অমৰৰ আগতে চাহজাদাই মোক নথৈ অগমান কৰিলে, বান্দাই আৰু কি কৰিব পাৰে? আক—চেলিনে! চেলিমে অমৰক মুক্তি দিলে। Bo ( চেলিমৰ প্ৰবেশ ) চেলিন—হয় আব্বাজান! ময়ে বন্দীক মুক্তি দিলো। আক—তুমি? তুমি চেলিম, মোৰ উত্তৰাধিকাৰী, ভাৰতৰ ভাবী সম্ৰাট, তুমি—প্ৰতাপ তনয় অমৰসিংহক মুক্তি দিল।? চেলিম—হয়, ময়েই মুক্তি দিলে।—মোক ক্ষমা কৰক। আক—তুমি দিলা—বন্দীক তুমি মুক্তি দিল৷! এই মুক্তি দানৰ পৰিণাম কি জানা? চেলিন— জানে। অ ব্বাজান—তথাপি— আক—জানা, তথাপি মুক্তি দিলা? চেলিম—তথাপি দিলে। হয়, কিন্তু— আক—কৈফিয়ৎ নালাগে, অপৰাধী তুমি, শাস্তি লবলৈ প্ৰস্তুত হোৱ॥ চেলিম-ে — তেনে বাদছাহ, মই সম্পূৰ্ণ প্ৰস্তুত! আক—( স্বগতঃ ) বাহ! ইকি মুক্তি! চকু দুটি কি শান্ত, কি উজ্জ্বল, কি গভীৰ! ( ফুটাই ) তোমাৰ এনে আচৰণৰ কাৰণ কি চেলিন? চেলিম—কেনে আচৰণৰ? আক—মোৰ একমাত্ৰ প্ৰৱল প্ৰতিদ্বন্দ্বী চিশত্ৰু প্ৰতাপসিংহৰ পুত্ৰক বন্দী কৰি পুনৰ মুক্তি দিল। যে— চেলিম- —এনে এজন মহাপ্ৰাণক বন্দী কবি হাতে ভৰিয়ে শিকলি লগাই বন্দীশালত পেলাই থলে যে অবিচাৰ কৰা হয় আব্বা!
