অভেদাত্মা আৰু কল্পিত ভেদাভেদৰ তত্ত্বজ্ঞান দানৰ পাচত, ভগবান্ শ্রীকৃষ্ণই প্রকৃতি-পুৰুষৰ সংযোগ তত্ত্বজ্ঞান দান কৰাৰ মানসেৰে যােগীবীৰ অৰ্জ্জুনক পুনৰপি এই বুলি সম্বোধন কৰিলে, “হে মহাবাহো !যি জ্ঞান সাধনৰ দ্বাৰাই ঋষি-মুনিসকলে দেহবন্ধনৰপৰা মুক্ত হৈ মােক্ষ বা পৰমসিদ্ধি লাভ কৰে, সেই সৰ্ব্বোত্তম পৰমজ্ঞান সাধনৰ বিষয়ে কওঁ, শুনাঁ।—যি এই জ্ঞান (১) সাধন কৰে, তেওঁ পৰব্ৰহ্মৰ নিৰ্গুণ স্বৰূপত্ব লাভ কৰে; আৰু তেওঁ সৃষ্টিকালত জন্ম, আৰু প্রলয় কালত লয় পাব লগীয়া নহয়।”(২)
“হে ভাৰত। মহৎব্রহ্ম (প্রকৃতি) মােৰ (পৰব্ৰহ্ম পুৰুষৰ) যােনি (৩), অর্থাৎ গৰ্ব্ভধানৰ (৪)স্থান; তাতে মই পুৰুষে জগতৰ বীজ
—————————————————————————————————————————————————————————————————————— (১)অকল ত্ৰিগুণাত্মকা(সত্ত্ব, ৰজ, তম এই তিনি গুণবিশিষ্ট) প্ৰকৃতিকে সৃষ্টিৰ মূলকাৰণ বুলি সাব্যস্ত কৰোঁতাৰ নিৰীশ্বৰ সাংখ্যমত খণ্ডনৰ অৰ্থে প্ৰকৃতি আৰু পুৰুষ বা ক্ষেত্ৰ আৰু ক্ষেত্ৰজ্ঞৰ ইশ্বৰাধীন সংযোগ কাৰ্য্যই হে যে সৃষ্টিৰ আচল কাৰণ, সেই বিষয়ক তত্ত্বজ্ঞান ৷-কৃষ্ণানন্দ স্বামীৰ গীতাৰ্থসন্দীপনী
(২)গীতা,চতুৰ্দ্দশ আধ্যা, ১-২ শ্লোক
(৩)মহৎব্ৰহ্ম বা অবিদ্যা-অজ্ঞান-প্ৰকৃতি-ত্ৰিগুণাত্মিকা অধ্যাকৃত মায়াই যোনিস্বৰূপ
(৪)মহৎব্ৰহ্ম স্বৰূপ যোনিত পৰব্ৰহ্ম পৰমপুৰুষৰ সৃষ্টি সংকল্পই গৰ্ভধান স্বৰূপ
