এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৭৪)
মৰণ কালত তযু হাতে পাওঁ পাণী॥
শুনি কৃপে জল কলসেক দিলা আনি॥ ৩৭৫ ॥
চক্ষু মুখ প্ৰক্ষালিয়া বুলিলন্ত বাণী।
শুনিয়োক গুৰু পুত্ৰ গৌতম নন্দিনী॥
গুৰু দ্ৰোৰ্ণ সুত অশ্বত্থামা অতিৰথি।
অভিষেকী বীৰক পাটীয়ো সেনাপতি॥ ৩৭৬ ॥
ৰাজাৰ আদেশ শিৰে ধৰি দুয়োজনে।
বিধিৱতে সেনাপতি পাটীলা তেখনে॥
আসংশি শিৰত দিলা অভিষেকি জল।
ৰণ জয় হৈব হেন পাইল সুমঙ্গল॥ ৩৭৭ ॥
অশ্বত্থামা বীৰ অবিনাশি যে শৰীৰ।
সাগৰ গম্ভিৰ বীৰ গুণৰ মন্দিৰ॥
জয় বাদ্য মহা শঙ্খ নাদ কৰিলন্ত।
এহিমতে অশ্বত্থামা বীৰ চলিলন্ত॥ ৩৭৮ ॥
থাকিয়োক মহামানি ৰাজা দুৰ্য্যোধন।
তই শক্ৰ মাৰি জয় সাধিবা এখন॥
এহি বুলি পয়ান কৰিলা মহামানি।
যেন পশু বধিতে ধাইলন্ত শূলপানী॥ ৩৭৯ ॥
কৃপ কৃতবৰ্ম্মা দুয়ো তুল্যে ভৈলা সাজ।
কদলি বনক যেন ধাইল তিনি গজ॥
দুৰ্য্যোধন ৰাজা ৰহিলন্ত বাত চাই।
উৰু ভঙ্গে ৰুধিৰ লেপিত সৰ্ব্বকায়॥ ৩৮০ ॥
