পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৯৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯৩
গদাধৰ।


বঃ গোঃ—স্বৰূপ কইছাঁ মাও!
নেৰে সি পাষণ্ডে। নিৰ্ব্বিবাদে কদাপিতো
নিদিব সি এৰি শান্তি স্থাপনৰ বাট;
ভেটা দি লগাব লেঠা ৰাজসেনা দলে,
—গাজিছে মনত।
ৰাজমাও— কি হব উপায় তেনে!
বঃ গোঃ।— ভাবোঁ, কিবা পাওঁ।
ৰাজমাও।— ভাবাঁ, ডাঙ্গৰীয়া!
দিয়াঁ কিবা সদুপায়, ৰাখাঁ মোৰ প্ৰাণ।
বধিলে বাছাক জানাঁ, নেবাঁচে ই প্ৰাণ,
তুৰন্তে এৰিম দেহা।
বঃ গোঃ— নহবাঁ অধীৰা।
লাগিছে নে কব মোক, টানি আৰু কিবা?
আগেয়ে কৰিছোঁ স্থিৰ, সিদ্ধি যাতে হয়,
কিনা ৰক্তপাতে কাম, কৰিম যতন।
নকৰোঁ অন্যথা জানাঁ।
ৰাজমাও।— কিন্তু জানাঁ তুমি,
কুট্বু‌দ্ধি কুটিলতা তৰিব পাষণ্ডে;
মানিব প্ৰত্যয় তাতে হতবুদ্ধি লৰা!
কি হব উপায় তাৰ?
বঃ গোঃ—উপায় পাচত হব।
ৰাজমাও।— মিলিলে সঙ্কট,
ঔষধে নিদিয়ে গুণ জানাঁ ডাঙ্গৰীয়া।