এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
বৰ বেগে ব্যুহ ভেদি চলে মহাৰথ।
আইস বুলি শকুনি ভেণ্টিল তাৰ পথ॥
বিদাৰিয়া ভীমক দাৰুণ শৰ ঘায়।
ৰহিলা সমুদ্ৰ যেন কামৰিক পায়॥ ৩১৯॥
সমৰে হানিলা শৰ পৰম প্ৰচণ্ড।
শকুনিৰ ৰথ খান কৰি খণ্ড খণ্ড॥
ৰথে ভঙ্গে ভূমিত পৰিলা গিৰি সাই।
তাৰ পুত্ৰ অলেকে ভেণ্টিলা পথ যায়॥ ৩২০॥
কাণ্ডে কাণ্ডে জাঠি জোঙ্গ হানিলা বিস্তৰ।
বৰ টানে হৃদয়ত ভেদিলা ভীমৰ॥
কৰ্ণেয়ো খেদিয়া যুদ্ধ দিলা সাৱধানে।
নাকে মুখে ভীমৰ ভেদিলা বৰ টানে॥ ৩২১॥
সেহিবলো ঘোৰ যুদ্ধ মিলিলা অপাৰ।
হুল স্থূল আন্দোল মিলিলা সিবেলাৰ॥
সেহিবেলা সাত্যকি নকুল সহাদেৱ।
পাণ্ডৱৰ বীৰগণ নথাকিলা কেৱ॥ ৩২২॥
অনুৰূপে ভীমক সমস্তে গৈলা খেদি।
বাঝ ভৈলা ভীমেযে দুৰ্গম ব্যুহ ভেদি॥
যেন ভয়ঙ্কৰ মৎস্যে গৈলা জাল ফাটি।
ভীমে সেহিমত গৈলা কৌৰৱক কাটি॥ ৩২৩॥
লাজ ভৈলা কৰ্ণ অতি অপমান বৰ।
পাণ্ডৱগণক ধাইলা ক্ৰোধ কৰি বৰ॥
