এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৪
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
ক্ষত্ৰিয়ৰ চোৰ যিটো নুযুজিয়া ত্যাগে।
ইটো কথা শুনন্তে মোহোৰ লাজ লাগে॥
পাণ্ডু হেন পিতৃৰ নুমালি তই নাম।
বীৰগণে হাসিবেক শুনি তোৰ কাম॥ ১২৫॥
আৰু মোৰ মনোদুখ অপমান বৰ।
সমৰত একলে ৰহিলা বৃকোদৰ॥
কৰ্ণক নপাৰি তই ভীমক এৰিলি।
সোদৰ ভাতৃত পাপী নিদাৰুণ ভৈলি॥ ১২৬॥
কালৰ কাহিনি তোক হাসিবে সমস্তয়।
কৰ্ণৰ ভয়ত পলাইলেকে ধনঞ্জয়॥
মোৰ লাজ লাগে আজি ভৈলে পৰিচ্ছেদ।
মিত্ৰগণে অৱশ্যে কৰিবে হৃদি খেদ॥ ১২৭॥
শুনা অৰে ধনঞ্জয় বচন আমাৰ।
বল দৰ্পে যিবা বাক্য কৰি অঙ্গীকাৰ॥
আমাক বোলাহা দাদা নকৰিবা ভয়।
একলে কৰ্ণক মই নিবো যমালয়॥ ১২৮॥
আবে কেনে নৰাখিলি অঙ্গীকাৰ ব্ৰত।
ভীমক এৰিয়া তই পলালি ৰণত॥
কৰ্ণক আণ্টিবে নপাৰিলি যুদ্ধ কালে।
তেবে কিয় পূৰ্ব্বত ভৰসা মোক দিলে॥ ১২৯॥
ব্ৰত ধৰি তহিতে ভৈলোঁহোঁ মোক্ষ ভাগী।
তেবে কিয় ঐক আসোঁ মৰিবাক লাগি॥
