মাতৃস্তন্য কি অমৃত কি পবিত্ৰ কিবা
প্ৰেমৰ নিজৰা। নিজ ৰক্ত প্ৰেমৰূপে
হই বিগলিত মন্দাকিনীৰূপে বৈ
সন্তানক জীৱন যোগায়। অমৃতময়ী,
তুমি সেই মা মোৰ। তুচ্চ তীৰ্থভূমি
তুচ্চ তপ জপ আমাৰ মনত। এই
মাতৃৰ চৰণ জগতৰ সাৰ তীৰ্থ।
অভিমান কৰি কৈছে নিজকে আই
পাৰ হৈ গল, ভৰি দিছে কৈশোৰত,
তোলনীয়া আই বুলি। আজি শিশুকাল
পাৰ হৈ গল, ভৰি দিছে কৈশোৰত,
নিজ মাতৃ বুলি চিৰকাল ভাল পালোঁ
যদিওবা দৈৱকী জননী জনম দুখুনী আই,
কৰুণাত তেওঁৰ প্ৰতি মন ভৰপূৰ,
তথাপি তথাপি আই মাতৃ যে আপুনি।
মাতৃপ্ৰেম সুগভীৰ হিয়াত বইছে।
নিৰন্তৰে আকাশী গঙ্গাৰ দৰে আই।
তুচ্চ তপ জপ তুচ্চ তীৰ্থভূমি,
আমাৰ মনত এই মাতৃৰ চৰণ
জগতৰ সাৰ তীৰ্থ।
বলোৰাম ৷ আই, আই, আই, অভিমান এৰি খোৱা।
চুমা এটি আই। অৱস্থাৰ বিপাকত
পৰি, আমি আজি মথুৰা নগৰবাসী।
বধি কংসৰাজ অৰাজক কৰিলোঁ।
মথুৰাপুৰী। বুঢ়া ককা উগ্ৰসেন
