এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১২
[৫ম অঙ্ক
কৃষ্ণ লীলা
ছদ্মবেশী চৰ কিবা তহঁত বালকগণ
তাকোতো নেজানো। গুচি যা ইয়াৰপৰা।
মন্ত্ৰণা ঘৰত আছে দুয়োজন বীৰ।
কেতিয়াও নাহে ৰাজ সভা পৰিহৰি
ভেটিবলৈ তহঁতক। চমটাৰ কোব
খাবি আজি, পলা পলা কটা অসভ্য
বৰ্ব্বৰ হঁত।
শ্ৰীদাম। দুৱৰী ককাই, হৃদয়ৰ অসীম
জালাত আহিছোঁ লৱৰি গোকুলৰ
পৰা অবিশ্ৰাম, প্ৰাণকৃষ্ণ প্ৰাণৰ
বলোক দেখা পাম বুলি। এৰিদে এবাৰ
বাট। লাগে যদি দূৰৰ পৰাই চাই।
চান্দমুখ গুচি যাম মৃত্যু মুখি হৈ
যলৈকে নয়ন যায়।
দুৱৰী। নুশুননে কথা কটা নিলাজ অধম
ৰ তেন্তে বেতৰ কোৱত ফালোঁ পিঠি
তহঁতৰ। (বেত তোলে)।
সুদাম। বেতেৰে প্ৰহাৰ কৰ, তৰোৱালে কাট,
কোনো দুখ নাই। এনেয়ে মৰিছোঁ আমি;
এই অনুগ্ৰহ কৰ হেৰৌ ককাই,
এবাৰ দেখুৱা চান্দমুখ কৃষ্ণ বলো
বৃন্দাবন ধন দুজনৰ। অনুচৰ
আমি গোপাল বাক সৱে; নিজীম
নেদেখি মুখ আমাৰ প্ৰভুৰ।
