পৃষ্ঠা:কৃষ্ণ লীলা.pdf/১০৬

৯৬

[৪ৰ্থ অঙ্ক

কৃষ্ণ লীলা

বসুদেৱ। বীৰ পুত্ৰ মোৰ, আহা আহা যদুকুল
 শিৰোমণি বংশৰ তিলক। ত্ৰৈলোক্যৰে
 ঈশ্বৰ যদিও, পিতৃ হিয়া আজি ভৰা
 পুত্ৰৰ স্নেহত। মিতা নন্দ কৰা পুত্ৰ⸺
 সম্ভাষণ। প্ৰকৃততে যশোদা নন্দন
 দুয়ো, আমি মাত্ৰ দুৰ্ভাগ্যৰে অধিকাৰী
 অপৰাধী জীৱ।
নন্দ। আহা আহা মোৰ কানাই বলাই দুয়ো,
 বুভুক্ষিত জুৰোৱাহি প্ৰাণ। জানো দুয়ো
 পৰম পুৰুষ পুৰাতন। তথাপিও
 পুত্ৰস্নেহে দ্ৰৱিছে হৃদয়। স্নেহাতুৰা
 জননী যশোদা তব কেনেকৈ জীৱ
 প্ৰিয়তম? ব্ৰজৰ দুলাল, পৃথিবীৰ
 ভাৰ আজি পৰিল কান্ধত। অন্ত হল
 ব্ৰজলীলা কৈশোৰৰ প্ৰেম অভিনয়।
 আজি নতুন যৌৱন নৱ ভাব কত
 উদিছে মনত। নতুন কৰ্ত্তব্য আহি
 নকৈ বোৱালে জীৱন সোঁত। ব্ৰজপুৰী
 ক্ষুদ্ৰ অতি। বিশাল সাম্ৰাজ্য ভাৰ আজি
 নতুন অতুল কত কৰ্ত্তব্য কঠোৰ
 উপস্থিত কৰিছে আগত। প্ৰজা ৰক্ষা,
 জ্ঞাতি ৰক্ষা, ৰাজ্য ৰক্ষা, মহৎ মহৎ
 কামে ব্যস্ত কৰি ৰাখিব সদাই বাছা,
 ব্ৰজও ৰাখিবা যেন সদা ৰজাৰূপে।