পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৩৪৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

৩০২ কুলাচল-বধ। নিকলিল তেজ ধাৰ কতো দূৰ মানে। গিৰিসিত কৰি পাছে পড়িল সন্ধানে। পড়িল দানৰ হেন জানি দেবগণ। জয় জয় শবদ কয় ঘনে ঘন। সিদ্ধ মুনি কুসুম মুভি বৰিযন্ত। বিদ্যাধৰে বজাৰে দুন্দুভি অপৰ্যন্ত। কৰে স্তুতি নতি সবে সিদ্ধ মুনিগণ। সাধ্য সিদ্ধ মুনিগণ মিলিল তেখন। জন্ধা শূলপাণি ইন্দ্ৰ দশদিগপাল। আলগতে ৰহিলে আসি ততকাল। পাৰিষদগণে মাধৱক অবৰিয়া। তথায়ে ৰহিলা সবে আনন্দিত হুয়া। গাৰ কাৰিয়া পাছে বৈনতানন্দন। কৃষক আবৰি সি ৰহিলা তেন। না সস পদ কুলাচল। হংসকাকি মিশ্ৰ বন বিগ। পৰম ৰহস্য হৰি চৰিত্ৰ গহন। একমনে শুনা যাৰ বৈকুক নন। আত লিলা না সৰ টন। এক চিৰ ৰুণ।