এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
Oslo কুলাচল-বধ। তিনি যুগ বহি গৈল যজ্ঞ কৰিবাৰ। জলে থলি খান যেন চন্দ্ৰৰ প্ৰকাৰ। যেন শালবৃক্ষ সব গজিয়া আছয়। সেহি ভাৱে ধুপবঠি সাৰ প্ৰত্যাশয়। তাৰ হতে এক প্ৰহৰৰ পথ হয়। একে লাক্ষে তাৰ এক লৈলা কৃপাময়। ডেৱ দিয়া পুনু আসি শিলাত চড়িল। দানৰ বধিবে হৰি যতন কৰিল। উচ্ছতে বলে হোৱে যোজন প্ৰমাণ। পৰম সুন্দৰ ৰম্য ৩ শিলাখনি। পাৰিষদ সমে হৰি যখনে চড়িলা আলমান ধৰণীৰ উলি উঠিল। মন্ত্ৰ ধৰি হৰি যেৰে চাহিয়া আয়। দানৰ মুগুঢ় ততৰে খেদিয়া আলয়। কতো লা মানে তো ডেদি চলয়। দস নমস কৰি লভূৰ। কতো বেলি পাইলা যায় কৃষ্ণ সতি। বুলিৰে লাগিল কই কৰি বিপৰীত। নামায়ণ তবু বুঝিলো মত। মোক মাৰি তুমি পল ফিত।
