পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৩৩৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কুলাচল-বৰ। মুখ জলে নিমাইল শূলৰ বছি যত। হাত মেলি শুলক ধৰিলা আকাশত। ঠাৎকাৰ শবলে তিনি জোখৰ কৰিল। যেন ইখক যে মাতজে ভাজিল। শব লাগিল তাৰ জ মণ্ডলত। কম্পি কম্পি পড়িল মুনিগণ যত। এহিমতে শূল নাশি জগত ৰাখিলা। ভগা শূল দলি মাৰি সাগৰত থৈলা। এতেকেলে শিলাময় যত দাৰুণি। কসটি এমুখ্যে ৰ শূল কাচিনি। ৰাৰ কটাক্ষত হবে উপতি লয়। শূল বিনাশন কোন কৰ্ণ হয়। ইহাক অৰ্য নমানি মুনি। দ্বৈপায়নে কৈলা কথা কে। এহিমতে খুন হ কৈলা নাৰায়ণ। লৈ প্ৰত শিৰিৰ কিৰণ। সি ৰিখৰ বতৰ চৰণ। কৰি কৰি কহুতি। আজি তে লোশৰ ৰুৰে কাত নিৰিলা তুমি ৰে।