পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৩৩৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কুলাচলব। এহিষতে গাৰে গৱে বহুত বুলিলা। কাকো নমাতিয়া হৰি হাসিয়। হিলা মনত যেল মাক বধিবে লাগয়। ঔষধি নেদিলে ব্যাধি বাঢ়ে অতিশয়। সেহি বেলা পাৰিষদ সব ঝিৰিল। তাহাক বেঢ়িয়া মহাশৰ ঝাক দিল। পাৰিষদ গণকে। দানৰে এৰিল। এক প্ৰহৰৰ পথ হকি হিল। মনত বোলয় হৰি সেনা যত যত পাচ গুছি চলে দেখ মোহাৰ মত। চাৰি মান আছে তাহাৰ খাতিৰ। মৰণ বোলত তাক পাসৰিলে বীৰ। দেখি হৰি চক্ৰণ কৰিলা এহান। কাটিবে লাগিলা মহাবীৰ মানে তাৰ। পৰ্বত সমান যনেমু ভয়। কাটিৰে লাখিল স্কন্ধ চক্ৰে মাধ। গিৰিস গিৰি কৰি দুমিত পড়। কৰ হাতত পড়ি মোক গামী হয়। আৰু নাৰায়ণ বাণ হৰি এৰিল। অখ্যাত ম বীৰ তিৰে ললি।