এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
লোপ পালে পুনু তোমাৰ গৰ্ভতে তোলপাৰ যত বীৰৰ মাত, ক্ষতকাল যুৰি পৃথিবী আৱৰি বীৰত্ব তেজৰ পৰিল সাত । দেখিলা এদিন বীৰত্ব প্রভাব, শুনিলা এদিন বেদৰ গান, ললিত বাঙ্কাৰে শ্যাম হুঙ্কাৰে বঢ়ালে এদিন তোমাৰ মান । তোমাৰ দেহতে জ্বলিল পুনৰ হুদুৰ দেশৰ বিজ্ঞান চয়, আজিও যাৰ অবাৰিত গতি পৃথিবী বিয়পি বেগেৰে বয় । সমর্পিলে প্রান কত মহর্ষিয়ে প্ৰকাশি ত্যাগৰ গৰিমা যশ, কত বৈজ্ঞানিকে উছৰ্গিলে প্রাণ যাৰ যশ শুনি পৃথিবী বশ । তোমাৰ আশ্রিত অন্ধ বিশ্বাৰৰ দুর্গত এদিন লাগিল জুই, সেই দিন ধৰি তুমুল যুক্তত নাই পৰা তুমি থাকিব শুই। দিনে, দিনে কত জিলিকি উঠিছে নতুন পোহৰ, নতুন জ্ঞান,
