এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৫৫ )
লোপ পালে পুনু তোমাৰ গৰ্ভতে
তোলপাৰ যত বীৰৰ মাত,
কতকাল যুৰি পৃথিবী আবৰি
বীৰত্ব তেজৰ পৰিল সাত।
দেখিলা এদিন বীৰত্ব প্ৰভাব,
শুনিলা এদিন বেদৰ গান,
ললিত ঝঙ্কাৰে শ্যাম হুঙ্কাৰে
বঢ়ালে এদিন তোমাৰ মান।
তোমাৰ দেহতে জ্বলিল পুনৰ
সুদুৰ দেশৰ বিজ্ঞান চয়,
আজিও যাৰ অবাৰিত গতি
পৃথিবী বিয়পি বেগেৰে বয়।
সমৰ্পিলে প্ৰান কত মহৰ্ষিয়ে
প্ৰকাশি ত্যাগৰ গৰিমা যশ,
কত বৈজ্ঞানিকে উছৰ্গিলে প্ৰাণ
যাৰ যশ শুনি পৃথিবী বশ।
তোমাৰ আশ্ৰিত অন্ধ বিশ্বাৰৰ
দুৰ্গত এদিন লাগিল জুই,
সেই দিন ধৰি তুমুল যুজত
নাই পৰা তুমি থাকিব শুই।
দিনে, দিনে কত জিলিকি উঠিছে
নতুন পোহৰ, নতুন জ্ঞান,
