এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪৩)
বোৱাই সহস্ৰ ধাৰে স্মৃতিয়ে এতিয়া
মন মোৰ বিয়াকুল কৰি।
তাহানিৰ আমগছ, কোঁৱাছো এবাৰ
জানা যদি পিতাৰ বাতৰি,
তোমাৰ তলতে মই উলাহ মনেৰে
ফুৰিছিলো পিতৃ লগ ধৰি।
উলাহৰ ৰোল শুনি তোমাৰ কুঞ্জত,
দেখি শত অতিথি তোমাৰ,
মানস মোহিনী বীণ কানে কাণে মোৰ
বাজিছিল নব বাৰিষাৰ।
স্বৰগ মৰত ভেদি উলাহ সঙ্গীত
উঠিছিল দিগন্ত কঁপাই,
সুখত বিভোল মোৰ আলসুৱা মন
হৰিষত নিজে মোহ যায়।
তোমাৰ সভাত পিতা নাই আজি আৰু
তাহানিৰ ধৰ্ম্ম আলোচনা,
নুশুনো এসাৰো আজি পুৰানৰ কথা,
নাই একো সজ বিবেচনা।
ৰীতি নীতি সংসাৰৰ লৰিল বহুত,
নাই আৰু সৰলতা ভাব,
কোমল স্বভাব বোৰে কঠুৱা আকাৰে
প্ৰকাশিছে উদ্বেগ অভাব।
