এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
ক্ষুদ্র এটি ফুল সৰি ( 80 ) ভাতে তাৰ নপৰিল শেষ, শব্দ এটি হল, বিশাল ব্রহ্মাণ্ড ভেদি উঠিল কঁপনি শকতিৰ কিন্তুা আন বেশ । সমান্য কার্য্যাতো নাই প্রকৃত বিৰাম, ফলতাৰ নাই থকা ৰৈ, শব্দ হক শক্তি হক নতুবা পোহৰ চলি আছে ৰূপান্তৰ হৈ । পশ্চিমত মাগল বেলিৰ পোহৰ ভাতে তাৰ অন্ত পৰা নাই, বঢ়ালে চন্দ্ৰৰ গাৰ শীতল কিৰণ, একেছাটি বৰষুণে জিৰনি বিচৰা হলে শাঁত কৰি জগত দুনাই । নানা ভাব কৰিছে প্ৰচাৰ, সকলোটি হয় চাৰ খাৰ । নানা ৰূপ ধৰি সূৰ্য্যৰ তাপতে মনৰ অনম্ভ সোভ বলিব লাগিছে নাই তাৰ কতো সামৰণি, মুখ বেজাৰৰ ঢৌ সততে উঠিছে শেষ কৰি মনৰ জিৰণি । যোগীয়ে বিচাৰে যাক সংযত মনেৰে চকুমুদি হিয়াৰ মাজত
