( 39 ) প্রথম তৰাৰ ফেটি এবাৰ জিলিকি পৰে, আকৌ এবাৰ যেন কোনোবাই ঢাকি ধৰে । চকাহ দোৰোল খুলি আকাশেদি ছাটি মাৰি ঢাকিদিয়ে ডাঙ্গিদিয়ে কোনোবাই ঘুৰি ঘুৰি পশ্চিম সাগৰ হ'ল ৰঙ্গত হিয়া উতলা, সন্তান আহিছে বুলি- পাতিলে পঠালি কোলা । ঘৰমুৱা হোম্বেলনি ৰখিয়াৰ পেঁপা শুনি সন্ধিয়া আছিল বুলি কৰে লোকে কনাকনি । দিনটীয়া ভগনৰ কৰ্ত্তব্য সমাধা কৰি আকাশি বাটেদি উৰে নীলা বগলিৰ শাৰী । পৰিল দবাত কোন উঠিল শঙ্খৰ ৰোল, পানী ভোলা ঢুলিয়াৰ কৰবাত বাজে ঢোল । গধুলি গোপাল যত ফুলে জমক, কৰি, ৰজনী গন্ধাৰ গোন্ধে মন প্রাণ নিয়ে হৰি । উঠিল ঢোপৰ খেল, সাঁঠৰ ভাঙ্গনিধুম, মৰামৰি লৰালৰি লৰাই পাতিলে জুম । পশ্চিমত মাৰ যোৱা সোনোৱালি ৰেখকিটি পূব আকাশৰ ফালে আকৌ পৰে উভতি । তেনেতে জোনায়ে আহি মাৰিলে মিচিকা হাঁহি, ওৱাকৰ জুৰমাত কানত পৰিল আহি । চন্দ্ৰৰ কলঙ্ক দেখি আকৌ প্রশ্নৰ মেল, মৃগ পহু তুলসীৰ আকৌ জেখেল খেল । 8
পৃষ্ঠা:কুঁহি.pdf/৪৩
অৱয়ব