ইষ্টনাম মুখেমুখে নিস্তব্ধতা ভেদকৰি,
সুসুপ্ত কানত আহি পৰিছেহি জৰি জৰি।
ব্ৰাহ্মমূহুৰ্ত্তৰ হল মন্ত্ৰ পূজা সমাপন,
কাৰ্য্যতৎ-পৰতা ভাবে দিলে আহি দৰিশন।
নীল আকাশৰ গাত তৰাৰ চাকিৰ দৰে
সেউজীয়া পঠাৰৰ বুকুত জিলিকি পৰে।
অসংখ্য নিলাজী ফুল লাজত ৰাঙ্গলী হৈ
বিশ্ব নিয়ন্তাৰ ষশযশ গায় যেন ৰৈ ৰৈ
জগতৰ প্ৰাণ ৰক্ষা ব্ৰত উপাসনা কৰি
কৃষক কৰ্ত্তব্য ভোলা দুখ মুখ পৰিহৰি।
অন্তৰৰ উদাৰতা মুখৰ গঢ়ত আঁকি।
জগতৰ হিত চিন্তি দিয়ে যেন হিয়া বাকি,
সাত্ত্বিকৰ কপালত ৰাজসিক ফোঁত যেনে,
উদ্যম সামৰি লৈ সাম্য তাও হল তেনে।
২
অন্তহল প্ৰভাতৰ প্ৰাকৃতিক লীলা খেলা,
মাৰিলে ভুমুকি আহি ভৰদুপৰিয়া বেলা।
মাৰগল্ মাথোঁ এতি ক্ষুদ্ৰ ঢৌ অনন্তৰ,
বিয়পি সূৰ্য্যৰ তেজে ললে দিগ দিগন্তৰ।
প্ৰখৰ ৰ'দৰ তাপ লগত লিগীৰা লৈ
ভৰ আকাশৰ সীমা সূৰ্য্যদেবে পালেগৈ।
বিষম তাপত যেন ভস্ম হয় বসুন্ধৰা,
নিজৰ তাপত বেলি নিজেই পৰিছে ধৰা।
