এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৩৩ )
দিঠক সপোন বুজিব নোৱাৰি
ভ্ৰান্তিৰ নপৰে ওৰ,
অভাগী দেশৰ শুনাহি সপোন
সমুহ সন্তান মোৰ।
⸻:০:⸻
প্ৰকৃতি।
১৭
আতঁৰিছে ধাৰাসাৰ নিশাৰ আন্ধাৰ ছাটি
পুৱাৰ মুখত আকি আলসুৱা ভাব এটি।
অজান দেশৰ পৰা কুলিয়ে দিলেহি জান,
সাম্য এৰি হবলৈ কৰ্ত্তব্যত আগুৱান।
এবাৰ চকুত পৰে এবাৰ নপৰা হয়,
গছৰ শাৰীৰ পৰা ফেচাই বাতৰি কয়।
দীঘল উৰুলি পাৰি জগৎ বলীয়া কৰি,
“পোউঠ জী- উঠ” মাতে কত থেও ধৰি
বিৰহী পক্ষিয়ে যেন পাবলৈ সমিধান,
কেতেকী কেতেকী মাতে বিয়াকুল কৰে প্ৰাণ
সখিঔ বুলি মাতে নিমাতী সখিটি হায়,
উদাসীন মাতে মাথো সংসাৰীক কন্দুৱাই।
সেউজীয়া আভৰণ গালত প্ৰেমাশ্ৰু ভৰা,
একেথিৰে গোলাপীয়ে লেখিছে পুৱাৰ তৰা
