এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৩১)
হিয়াৰ আভাস মুখত বিকাশ
হাতত অভয় বালা,
“হোঁৱা লোঁৱ৷” বুলি দিলে হাত তুলি
অমৰ বাঞ্চিত মালা,
অমত বৰষা শুনিসেই ভাষা
স্তব্ধ হল হিমাচল;
নিলগতে যেন দক্ষিন সাগৰো
নিৰলে নিমাত হল।
উভতিল শুনি ভবিষ্যৎ বানী
পৰ্ব্বত জীয়াৰী নৈ,
মলয় সঞ্চাৰী বিহঙ্গৰ দলো
শুনি গল ৰৈ ৰৈ।
দেবী শৰীৰ ৰেখা পোহৰৰ
বিজুলী সঞ্চাৰে পৰি
উজলালে ধৰা আকাশৰ তৰা
সৰীৎ সাগৰ গিৰি।
সহস্ৰ হিয়াৰ সস্নলনী তাঁৰ
সহানু ভুতিৰ সুৰ
শূন্যৰ কোলাত উঠি অকস্মাৎ
মাৰ গল জুৰ জুৰ।
অতীৎ জগায় ভবিষ্য সজায়
বাজিল আশাৰ ৰেনু,
