এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
( 20 ) নুবুজিলে কিন্তু তেওঁ ধাৰ প্ৰণয়ৰ, আকাৰ ইঙ্গিভ, আক কথাৰ চিয়াৰ ৷ মোহিনী আশাৰ পাই আশৈ ইঙ্গিত, উঠিছিলে'। পর্ববতত ফুল তোলে। বুলি, পিছলিল ভৰি যেন, নবল গোপনি, নিৰাশ স্মৃতিত পৰি পালোঁগৈ তলি । ৰাজ্যেশ্বৰ কিম্বা মোৰ অন্তেষপুৰত অকস্মাতে ৰাজলক্ষ্মী ছাঁয়া মায়া হল মনেৰে সজোৱা মোৰ আশা ফুলনিত শুকাই লেৰেলি ফুল সৰি পমি গল । আঁতৰিব খুজি কিম্বা সংসাৰৰ পৰা চাই ললোঁ শেষবাৰ মুখ সংসাৰৰ, বাযাবা নাযাবা বুলি আঁকোৱালি ধৰি সংসাৰ পুনৰ আহি চাপেহি কাষৰ । অবুজ আবেগ কিনো ধৰা নাই, জীবনতে মৃত্যুময় ছায়ার ঢাকনী, হৃদয় তন্ত্ৰীৰ যত ভগাচিগা তাঁর, মনে উঠে পৰে তাত বিষাদ ৰাগিণী ।
