এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ২০ )
কতনা হেপাহে লয়লাস্ কৰি
বান্ধে চুলি তাৰি যতন কৰি,
ফোট ৰেঘা লয় হৰিষ মনেৰে
আহে বুলি স্বামি অচিৰে ঘূৰি।
নভাবিলে দেহি যাব বেশ ভুষা
মচিব লাগিব পুনৰ ফোট,
সৰল, নিৰ্ম্মল, অপুৰ্ণ মনত
অচিৰে বলিব শোকৰ সোঁত।
অতি যতনেৰে নিজে দুখ ভুগি
কৰিলে ডাঙ্গৰ পুত্ৰক তুলি,
কত যাগ যজ্ঞ কৰিলে পিতৃয়ে
হ'ম সুখী দেখি সন্তান বুলি।
নেভাবিলে দেহি এবাৰো মনত
আশাত অপাৰ বিঘিনি আছে,
আলাসৰ লাৰু হব বুলি বিহ
কালৰ কুটিল গতিত পাছে।
উজ্জ্বল আকাঙ্খা আঁকি হৃদয়ত
কত পৰিশ্ৰম যতন কৰি,
নোৱাৰিলে দেহি থাকিব পুত্ৰয়
নিচিঙ্গি পিতাৰ প্ৰণয় জৰি।
মায়াৰ ওৰনী ভেদিব নোৱাৰি
আৰু কত জনে বঢ়ায় ভৰি,
