এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
( 20 ) কতনা হেপাহে লয়লাস্, কৰি বান্ধে চুলি তাৰি যতন কৰি, ফোট ৰেখা লয় হৰিষ মনেৰে আহে বুলি স্বামি অচিৰে ঘূৰি । লভাবিলে দেহি যাব বেশ ভুষা মচিব লাগিব পুনৰ ফোট, সৰল, নিৰ্ম্মল, অপুর্ণ মনত অচিৰে বলিব শোকৰ সোত। অতি যতনেৰে নিজে দুঃখ ভুগি কৰিলে ডাঙ্গৰ পুত্ৰক তুলি, কত যাগ যজ্ঞ কৰিলে পিতৃয়ে হ'ম সুখী দেখি সন্তান বুলি । নেভাবিলে দেহি এবাৰো মনত আশাত অপাৰ বিঘিনি আছে, আলাসৰ লাক হব বুলি বিহু কালৰ কুটিল গতিত পাছে । উজ্জ্বল আকাঙ্খা আঁকি হৃদয়ত কত পৰিশ্ৰম যতন কৰি, নোৱাৰিলে দেহি থাকিব পুত্ৰয় নিচিঙ্গি পিতাৰ প্ৰণয় জৰি । মায়াৰ ওৰনী ভেদিব নোৱাৰি থাক কত জনে বঢ়ায় ভৰি,
