এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১৭ )
আত্মাৰ সমান ভাবি অন্তৰ আত্মাত
চেনেহৰ সৌৰভ ঢালিবা।
আছা এক আনহৈ চিনাকি নিদিবা,
নাঢ়াকিবা কৃত্ৰিম মুখাৰে,
আত্ম প্ৰবঞ্চনাৰূপ মহাপাতকৰ
সাৰাহাত অতি যতনেৰে।
হৃদয় দাপোন খুলি প্ৰতি নিমিষতে
স্তৰে স্তৰে দোষ গুণ চাবা,
পৰিলে পাপৰ ছাব মচি ততালিকে
জগতৰ চকুত ধৰিবা।
খন্তেকীয়া দুখ শোকে আবৰিলে মন
পাহৰিবা ক্ষনস্থায়ী বুলি,
অকলশৰীয়া চাবা এই জীৱনৰ
লক্ষ্য আছে নহয় ধেমালি।
লগা ভগা সংসাৰৰ সকলো পাহৰি
লোঁৱা চিন্তা এবাৰ নিজৰ,
নিৰলে কৰ্ত্তব্য তুমি লাগিব সাধিব
নিবিচাৰি সহায় আনৰ।
পাখিৰ তলত তুমি নুলুকাবা আৰু.
নাথাকিবা আও জনি লৈ,
বীৰবেশে সোমোৱাহি সবৰ ক্ষেত্ৰত
পতিভাৰ চিন থবলৈ।
