এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১৬ )
মৰুময় জীবনতো শান্তিৰ নিজৰা
চকুৰ পলক মাথো গৰা ভাঙ্গিঁ যায়,
ধৰো ধৰো বোলোতেই ভগা ছিগা সুৰ
নিৰাশ ৰাগিনী উঠি দিয়ে কন্দুৱাই।
সংসাৰী সপোন গাই অবোধ মানব
দেখিও নেদেখা হঁও মায়াৰ কুঁৱলি,
লুকালুকি জীবনৰ খেলিছে৷ ধেমালি
নোৱাৰি ছিঙ্গিব এই মোহৰ শিকলি।
⸻:০:⸻
তত্ত্ব
৯
আত্মোৎকৰ্ষ সাধি যদি পাব খোজা তুমি
শিৰ্ষ স্থান পুণ্য মৰতত,
বাহ্যিক ৰূপত আৰু আপোন পাহৰি
নুফুৰিবা মায়া জগতত।
পেলোৱা নিজৰ নিতে মনৰ পোহৰ
আন্তৰিক লুকুৱা ৰূপত;
ভেদি অন্ধকাৰ ৰাশি হোৱা নিতে পাৰ
মোহ জাল মায়া বিকাৰত।
প্ৰকৃত মৰম যদি যাচি চাব খোজা
মুখ চাই কাকো নেযাচিবা,
