এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
( 50 ) সময় জীবনভো শান্তিৰ নিজা চকুৰ পলক মাথো গৰা ভাঙ্গি যায়, ধৰো ধৰো বোলোতেই ভগা ছিগা সুৰ নিৰাশ ৰাগিনী উঠি দিয়ে কন্দুৱাই । সংসারী সপোন পাই অবোধ মান দেখিও নেদেখা হত মায়াৰ কুঁৱলি, লুকালুকি জীবন খেলিছে৷ ধেমালি নোৱাৰি ছিঙ্গিব এই মোহৰ শিকলি ।
তত্ত্ব আত্মোৎকর্ষ সাধি যদি পাব খোজা তুমি শিষ স্থান পুণ্য মত, বাহ্যিক ৰূপত আ আপোন পাহৰি লুফুৰিবা মায়া জগতত । গেলোয়া নিজৰ নিতে মনৰ পোহৰ আন্তৰিক লুকুৱা ৰূপত ; জেদি অন্ধকাৰ ৰাশি হোয়া নিতে পাৰ মোহ জাল মায়া বিকাৰত । প্রকৃত মৰম যদি যাচি চাব খো থাকো দেখাচি
