এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
( ১৫ ) এপাহ দুপাইকৈ কেইবা পাহিও ৰৈ গল, ৰছা ফুল, স্মৃতি চানেকীত । নোৱাৰি সামৰি থৈ জীবনৰ লীলা দিলে জাপ সকলোটি মৰৰ স্মৃতিত, হেফোলনি আন্দোলনি নোৱাৰি সহিৰ উফৰিল দেহাকল কানৰ জুটিত । জ্ঞানৰ পোহৰলৈ প্ৰান বায়ু উৰি যাৰগল মহাপ্রান বায়ুৰ কোলাত, করুন বিননি আহি মায়াদোল ছিঙ্গি কন্দুৱালে সকলোকে মৰণ খোলাত । হোৱা হল যোৱা গল চিনচাৰ নাই, স্মৃতিৰ অগনি কুৰা আছে মাখে৷ শেষ, জীবন মৰণ দুয়ো লুকা লুকি খেলি ইটিক বিচাৰি সিটি ফুৰিছে অশেষ । জীবনৰো এটি দুটি অতীৎ কাহিনী পাৰ হয় লাহে লাহে স্মৃতিৰ পটভ, কালি আছে আজি নাই সকলোটি হায়, জুকা লুকি খেলি মাথো ফুৰে অবিৰত । মেঘৰ কোলাতে থাকি চঞ্চলা বিচ্ছুলী কন্দুৱাই খন্তেকতে মেঘক দুনাই, লন্ধিয়াৰ আগে আগে দূৰ আকাশত নাচে তা পথিকৰ মন্ত্ৰন জুৰাই ।
