সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কুঁহি.pdf/১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১১ )


আঁহাহে ভাৰতেশ্বৰী চিৰ বাঞ্চিতৰ
শান্ত হক সন্তানৰ অসহনি দুখ,
প্ৰাচীন কালৰে সেই স্থিৰ সৌন্দৰ্য্যৰ
লভাহি আনন্দ দেখি নগৰৰ মুখ।



পৰিছে মনত আজি তাহানিৰে কথা
ৰাজসূয় পাণ্ডবৰ অক্ষয় কীৰিতি,
পৰিছে মনত সেই ভীম অৰ্জ্জুনৰ
দুৰ্দ্দন্ত প্ৰতাপ আৰু অতুল শকতি



সসাগৰা পৃথিবীৰ ৰাজধানী বুলি
উৰুৱালে কীৰ্ত্তিধ্বজা দিল্লি নগৰীৰ,
উদয় গিৰিৰে পৰা অস্ত গিৰিলকে
শাসিলে নৃপতি যত ভাৰত ভূমিৰ।



এই আসনতে বহি ৰাজা যুধিষ্ঠিৰে,
অমৰ, কিন্নৰ দত্ত ৰাজ ভকতিৰ
সামৰিলে উপহাৰ নিজ চৰণত,
শিৰোমণি মালা আৰু যত নৃপতিৰ