কিছু শিকিলে বা কি হয়? কথাফাকি এইদৰে ক’লেহে শুনিবলৈ ভাল হয় বোলে—
গ’ল বপুৰা গ’ল বিয়া কৰাবলৈ গ’ল
শ্ৰীমতীৰ লগ পাই ডেকা বপুৰাকাই
ষাঠি বছৰীয়া হ’ল।
[সুন্দৰ-সুদৰ্শনে বৰকৈ হাঁহে]
সুন্দৰ—বপুৰা, বাৰু যাচোন শেৱালিক ভালকৈ তামোল দুখনমান আনিবলৈ কগৈ। [বপুৰাই উচপ খাই উঠে আৰু নুঠি বহি থাকি সুদৰ্শনৰ ফালে টহ্ টহ্ কৰে চাই থাকে] কি হ’ল? নাযাৱ কিয়?
বপুৰা—(বৰ চঞ্চল হৈ ) আইদেউতাই—শেৱালিক কোঁৱৰৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ হাক দিছে নহয়—ময়েই আনোগৈ।
সুন্দৰ—(খংমুৱা হৈ) কেলৈ, তাইৰ কি দোষ—তাই কেলৈ মোৰ ওচৰলৈ নাহিব? যা তাইক— (মাতে) লিগিৰি! কোন আছ? শেৱালি?
[ৰেৱতী সোমাই আহে]
ৰেৱতী—কিবা ডেকা কোঁৱৰ?
সুন্দৰ—শেৱালি ক’তা? (ৰেৱতী মাতিব নোৱাৰা হৈ ৰঙা পৰে) শেৱালিক মাতি আনচোন।
ৰেৱতী—আইদেউতাই—
সুন্দৰ—নেলাগে মোক আইদেউতাৰ কথা—মই মাতিছো বুলি কগৈ। [ৰেৱতী নগৈ ৰৈ থাকে] নাযাৱ কিয়?
ৰেৱতী—আইদেউতাই খং—
সুন্দৰ— মই—মই—মই মাতিছো—যা, মাতি আন।
[এইবাৰ ৰেৱতী বেবুৱা হৈ যায়গৈ]
সুন্দৰ—এতিয়া শেৱালিৰ গাতহে জগৰ লাগিলগৈ। মিছাকৈয়ে নিৰপৰাধী ছোৱালীজনীক এনে অত্যাচাৰ কৰিছে।
৫
