সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কাৰেঙৰ লিগিৰী.djvu/১৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
কাৰেঙৰ লিগিৰী


দ্বিতীয় দৰ্শন

 [ৰাজ আলি বাট। দুয়ো কাষৰ ওখ ওখ পাকৰী গছবোৰে বাটটোৰ ওপৰত চালি ধৰি, হাবিতলীয়া বাট যেন কৰি থৈছিল। পাতৰ মাজে মাজে জোনৰ পোহৰ আহিছিল। গাত খনীয়া এখন সৈ মূৰত আধাসোলোকা পাগ এটাৰে, সুদৰ্শনক বেগাবেগিকৈ অহা দেখা পালে। পাছৰ পৰা বপুৰা ফোপাই-জোপাই লৰি আহি “ৰব মোৰ ঈশ্বৰ” বুলি ৰৈ ফোপাবলৈ ধৰে। সুদৰ্শন উভতি—]

সুদৰ্শন—(আচৰিত হৈ) বপুৰা দেখোন কি হল?

বপুৰা—(ফোপাই) আপোনাক লগ পাবলৈ—উস্—অ-ফো-অ-ফো চেকুৰি আহিছো নহয়। (কিছু শান্ত হয়)

সুদৰ্শন—কি হল বা?

বপুৰা—(বৰ কিবা গূঢ়তত্ব আবিষ্কাৰৰ আনন্দ আৰু উৎসাহেৰে) আজি সোপাই ধৰা পৰিল নহয়। কোঁৱৰে বিয়া নকৰোৱাৰ লেঠাটো কোনখিনিত আজি বপুৰাৰ তেনেয়ে হৃদয়ঙ্গম হল।

সুদৰ্শন—(উৎসুক আৰু কৌতুহলী হৈ ) কেনেকৈ?

বপুৰা—এঃ কটা কবলৈকো লাজ লাগে। নকলেও বেয়া। (কিছুপৰ টলকা মাৰি) বুজিছে সাউদৰ পুতেক দেউতা, কোঁৱৰে বিয়া নকৰোৱাৰ কাৰণটো ঘৰতে। মিছাকৈয়ে আপোনালোকে পুথি-পাঁজিবোৰ চলাথ কৰিছে। তাইক মই এতিয়াহে চিনি পালো।

সুদৰ্শন—কাক অ কাক?

বপুৰা—তাই বেটীৰ নিশাটো কাষতে থাকি বহি বহি নাম গাই থাকিবৰ মন—

সুদৰ্শন—কাৰ অ কাৰ?