বিশ্ব—আৰু পাঁচ লক্ষ সৈন্য লৈ পুনৰ কাশ্মীৰ যাত্ৰা কৰা কাশ্মীৰৰ এটি প্ৰজাকো জীবিত নেৰাখিবাঁ। বিজয়সিংহ আৰু কমলাক বন্দী কৰি আনিবাঁ। যদি নোৱাৰিবাঁ, মনত ৰাখিবাঁ, ঘাটকৰ তৰোৱাল আৰু তোমাৰ মূৰ। [ সূৰ্যযসিংহই মূৰ দোৱাই সন্মতি প্ৰকাশ কৰে ] মন্ত্ৰীপুত্ৰ। অনন্ত-মহাৰাজ।
বিশ্ব-সূৰ্য্যসিংহৰ লগত সৈন্যধ্যক্ষ স্বৰূপে তুমিও যোৱাঁ। তোমাৰ চিৰশত্ৰুৰ ওপৰত প্ৰতিশোধ লোৱাঁ।
অনন্ত—যি আদেশ। [ স্বগত ] বিজয়সিংহ, প্ৰতাপসিংহ আৰু বীৰেন্দ্ৰসিংহ, এইবাৰ।
অনঙ্গ—কামৰূপৰ দীনহীন প্ৰজাস্বৰূপে এই নিৰ্ম্মম হত্যাকাণ্ডৰ পৰা নিৰস্ত হবলৈ মহাৰাজৰ চৰণত সানুনয়ে প্ৰাৰ্থনাজনাইছোঁ।
বিশ্ব-মহাৰাজে সেই প্ৰাৰ্থনালৈ কৰ্ণপাত নকৰে।
অনঙ্গ-তেন্তে মোৰ জন্মভূমি প্ৰগেজ্যোতিষৰ ধৰ্ম্মৰক্ষাৰ কাৰণে, কাশ্মীৰত কামৰূপীৰ বিৰুদ্ধে ময়ো অস্ত্ৰ ধৰিবলৈ বাধ্য।
বিশ্ব–[ খঙত অধৈৰ্য হৈ ] কি! কামৰূপীৰ বিৰুদ্ধে অস্ত্ৰ ধৰিবি। কোন আছ, এই কুলাঙ্গাৰক বন্দীকৰ, বন্দীকৰ।
অনন্ত—মই বন্দী কৰিম। [ আগবাঢ়ে ]।
অনঙ্গ-পৰপদলেহী কুক্কুৰ। গোৰমাৰি পেলাই দি ] অনঙ্গক বন্দী কৰিবলৈ প্ৰাগজ্যোতিষত জন্ম ধাৰণ কৰা। সূৰ্য্যসিংহ, এইবাৰ কাশ্মীৰত হব কামৰূপৰ অস্ত্ৰ পৰীক্ষা! পিতা বিদায়। [ প্ৰস্থান ]
