পৃষ্ঠা:কালিকা পুৰাণ.djvu/৫৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
কালিকা পুৰাণ

বাদ্যৰ শবদে ধৰা কৰে টলবল।
তাহান শৱদে মেৰু মন্দৰ লৰিল॥
সীমা সংখ্যা নাহি সঙ্গে চলে যত ঘোৰা।
যত গজ পদাতিৰ নাহিকয় ওৰা॥২৪৪
কৰ্ণে তাল লাগে গজ ঘণ্টাৰ আস্ফাল।
প্ৰজাৰ ভিৰত যেন যাই ভূমি তল॥
এহিমতে পাইলা যাই হেমৱন্ত পুৰা।
শৱদ শুনিয়া লগাইলেক হুৰাহুৰি॥২৪৫
গলা গপা কৰে সবে কৰে উষমিশ।
কি কৰিবো কৈক যাইবো নাহি পান্ত দিশ॥
নাৰীসকলৰ শুনি পৰম উৎসৱ।
জোৱাই সাজেৰে আজি দেখিবোহো শিৱ॥২৪৬
যোগীগণে ধ্যান কৰি নাপাৱয় যাক।
সাক্ষাতে দেখিবো আজি হেন মহেশক॥
এহিমতে পৰ্ব্বতীয়া নাৰীগণ যত।
বাৰ্ত্তা শুনি সবেও ভৈলেক উনমত॥২৪৭
আসা আই বাই সবে পদুলিক যাওঁ।
শিৱ বিষ্ণু আসিয়াছে নেত্ৰ ভৰি চাওঁ॥
কৃষ্ণক দেখিবে সবে আকুল স্বভাবে।
লৰালৰি কৰি সবে গৃহক সজাৱে॥২৪৮