এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১৬ )
গোৱালৰ ঝীৱ, হুঁয়া তুমি মোক,
কৰাহা এত চাতুৰী॥
নাৰায়ণ ৰূপে, ভাগবত ধৰ্ম্ম,
কৰিলোঁ মই বিদিত।
নৰনাৰায়ণ, ৰূপে তপ কৰি,
জগতবে চিন্তোঁহিত॥
আনো যত মোৰ, মহিমা আছয়,
কহিবাক লাগে কিক।
মই হেন পুত্ৰৰ, মাৱ বোলাইবাক,
তোমাৰ আছোক ধিক॥
কিছু কিছু কৰ, দেখিয়া আছাহা,
তথাপি কৰা আক্ৰোশ।
এক ক্ষণ তেকে, শুৰুতি উড়াইবো,
নথাকোক মোৰ দোষ॥
কাঠ বাঁজী বুলি, জগতে হাসয়,
দেখিলে সুমৰে হৰি।
