এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৫)
আবে তুমি মোক, বিগুটিয়া মাতা,
দিয়া মাটী খোৱা দায়॥
হৰি অবতাৰে, গজেন্দ্ৰক মই,
মুকুতি পদক দিলোঁ।
যজ্ঞৰূপে মই, স্বৰ্গক চলিয়া,
আপনি উপেন্দ্ৰ ভৈলোঁ॥
পৃথু অবতারে, সাত পৃথিবীৰ,
ভৈলোঁহো এক নৃপতি।
বাপেৰ কালৰ, পুত্ৰ পাইলি মোক,
মাতস তই বিগুটি॥
দুষ্কৰ তপক, আচৰিলোঁ মই,
ঋষভ স্বৰূপ হই।
দতাত্ৰেয় নামে, যদু নৃপতিক,
নিস্তাৰিলোঁ জ্ঞান কই॥
জীবন্তে ধ্ৰুবক, থাপিলোঁ স্বৰ্গত,
এক দিব্য ৰূপ ধৰি।
