এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩
ষষ্ঠ সৰ্গ
আকউ জ্বলিল সেই বিৰহ অগনি
নুপুৰুতে মন আশা,
অনন্ত হেপাহ, হায়!—
সাৰ মাথোঁ হ’ল মোৰ দুচকুৰ পানী!
( স্বামী )
প্ৰাণনাথ! ভাল পোৱা
যেন সপোনৰ খেলা
এয়ে শেষ নেকি, নাথ
হ’লনে কি তাৰ বেলা?
পশ্চিম আকাশে দিনি
হাউলি পৰিছে বেলি
ৰ’দ গ’ল, বেলা গ’ল,
সন্ধীয়া কৰিছে কেলি
প্ৰাণৰ প্ৰেযসী লই
বনৰীয়া পখী যায়,
আপোনাৰ বাহে বাহে
বিচাৰি আপোন ঠাই
আকাশত জোন দেখি
হাঁহিছে কুমুদ ফুল
