সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২২৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
চতুৰ্থ সৰ্গ।

আনি অমৃতৰ টোপা
নিৰ্জ্জনে বিধাতা বহি কৰিলে সৃজন?
সি কাৰণে কি , হেপাহ
তুলিব নোৱাৰ তই?
তেওঁতে পৰাণ মন কৰিলি অৰ্পন।
যেই দিনা তেওঁ এৰি গল,
দুচকু নীৰল হল ,
চকুৰ টোপনী গ’ল,
নাইকিয়া হ’ল মন থাকিব ঘৰত!
বিয়াকূল হল মন,
হিষ চৰি ফাটি গ’ল!
তথাপি, হেপাহ! সুখ ন’হল মনত।
তেওঁতেই সপিলো জীবন
কুলত কলঙ্ক দিলো
এৰিলো সুখৰ আশা!
হেৰুৱালো আপোনাক অপোন দোষত!
তথাপি, হেপাহ! তই
একোতে ন’হলি পুৰ।
বাঢ়িলি দিনক-দিনে মোৰ অন্তৰত!
তেওঁকেই ভাবো দিন ৰাতি।
তেওঁকেই আশা কৰি