পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৫
চতুৰ্থ সৰ্গ
জানিলো বসন্ত! তই

অতিশয় নিৰদয়,
পক্ষ-পাতে ভৰা তোৰ কঠিন হৃদয়!
নাক বসন্ত আৰু; আঁতৰি যা তই॥

১০
গুছি যা, বসন্ত। তই,

এই অসময়,
এতিয়া নাহিবি তই, আহিবি পাছত।
আনিবি যেতিয়া মোৰ
পৰাণৰ প্ৰাণ,

হৃদয় বজ্যৰ ৰজা স্বামীক লগত॥
⸺·×·⸺
(মলয়া)
ৰিব্ ৰিব্ ৰিব্ কৰি,

লাহে লাহে ল'ৰি ল'ৰি,
কিয়নো, মলয়া। তই আহিলি এনেই।
সেই দিন নাই মোৰ
যি দিন আদৰ তোৰ,
গুছি যা উলটি তই আহিলি যেনেই॥

নাই আজি সেই দিন, ফুলনী মাজত

স্বামীয়ে সইতে বহি আনন্দ মনত