সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২০৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৩
তৃতীয় সৰ্গ।

কান্দিছোঁ মাথোন পখি ফুৰিছোঁ চিয়ঁৰি,
কিন্তু হায়! মিছাতে এনেই॥

১০
কওঁ সি কাৰণে, পখি থাকাঁ মনে মনে;

সখী উ! নকৰা সখীয়তি!
তোমাৰ অমিয়া তানে সবে সুখ পায়,
কিন্তু মোক দিয়ে দুৰগতি॥

১১
সখী উ! বুলিলে তুমি স্বামীক মনত পৰে,

কঁপি কঁপি উঠে হিয়া
হওঁ জ্ঞান নাইকিয়া,
স্বামীৰ ভাবনা ভাবি বিয়াকুল হওঁ!
মনে মনে থাকা, পখি ভৰি চুই কওঁ॥

১২
যেতিয়া ওলাব পখি! ভাগ্য অকাশৰ বেলি,

নীলিম গগন ভেদি
বিৰহ এন্ধাৰ খেদি,
তোমাৰ নিজৰ সখী পাবা তুমি পখি!

ময়ো পাম তেতিয়াহে পৰাণৰ পতি॥
⸺·×·⸺
(কেতেকী)
ইগছ সি গছ কৰি

দলে দালে পৰি পৰি