এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬
বিৰহিণী বিলাপ কাব্য।
তুমি পাত্-পাত্ কৰি
ত্ৰিজগত আছা ঘুৰি,
দেখিছা সকলো ঠাই, জগতৰ প্ৰাণী,
(চন্দ্ৰ)
পৰাণ-শীতল-কাৰী, শাঁত কৰে মন।
শান্তি দাতা, মনোহৰ,
প্ৰেমিক-প্ৰেমিকা নাচে তোমাক দেখিলে;—
কোৱাঁ দেৱ! কোৱাঁ মোৰ প্ৰাণ কিয় জ্বলে?
মই কিয় পাওঁ দুখ?
কিয় কান্দে প্ৰাণ মোৰ দেখি তযু মুখ?
তোমাৰ হাঁহিত মই কিয় পাওঁ দুখ?
নিষ্কলঙ্ক, সুধাকৰ!—
