এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩
প্ৰথম সৰ্গ।
‘পুৰুষ জনম’ পালে
পুৰুষ নিৰ্দ্দয়?
চুৰ কৰি মন প্ৰাণ,
মিছা-মিছি প্ৰণয়ৰ চিন দেখুৱাই
অৱশেষে ৰমণীক দিব উটুৱাই,
নৈশ বিৰাজে যত,
হয় য'ত জলা-কলা ৰমণী হৃদয়?
(ঢ)
সখি ঐ।
আছিল যি হিয়া মােৰ, ইন্দ্ৰৰ নন্দন বন,
নিতে হাঁহিছিল,
মউসনা ভাল পােয় মন্দাকিনী নই, সখি!
ধীৰে বলিছিল॥
শুকাল প্ৰেমৰ নই,
‘আকাশ কুসুম’ সখি! সৰি সৰি গ’ল!
কোৱাঁ সখি! কোৱাঁ মােৰ কিহত কিবাটো হ’ল?
