এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০
বিৰহিণী বিলাপ কাব্য।
ইনালো বীনালো
আউলী-বাউলী হই॥
সাদৰে মােলই চাই,—
কিন্তু কোৱাঁ সখি! কিয়নো পুৰুষে
শপত পাহৰি যায়?
পালেহি বসন্ত কাল;
কুউ কুউ কৰি কুলিয়ে মাতিছে,
উৰিছে পখিলা হাল॥
হাঁহিছে প্ৰকৃতি সতী;
এনুৱা কালত কোনে ধৰি ৰাখে
(ট)
সখি ঐ।
কিৰূপে সহিম মই
বিৰহ বিকাৰ?
জীবন মৰণ মােৰ দুয়োটা শঙ্কট হ’ল,
