সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১৮৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰথম সৰ্গ।
(ঝ)
সেই মুখ খনি সদাই মনত

পৰে মােৰ সখি! তোমাৰে শপত।

ভূলে ভূলাে বুলি খােজোঁ ভূলিব,

যাতনাতে প্ৰাণ খোজে মৰিব।

ভাবোঁ মনে মনে কাজ কাম কৰোঁ,

তেওঁৰ নামটো আৰু নুসুমৰোঁ।

কিন্তু সখি! মনে নামানে একো,

সি হেতু সদাই ভাবিয়ে থাকোঁ
সেই বুলি সখি? লাগে বৰ দুখ,—
যাৰ নিমিত্তেই পাওঁ অত শোক,—

তেওঁ যে নাচায় চকু ফুৰাই,
সি দুখত মাথোঁ কান্দো বীনাই।
⸺·×·⸺
(ঞ)

সখি ঐ!
 যেই দিনা তেওঁ
 যায় প্ৰবাসত,
 কান্দিলো বহুত মই।
 চিয়ঁৰি চিয়ঁৰি