এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭
প্ৰথম সৰ্গ
বছৰ বছৰ কৰি যুগ পালে নাশ!
নাই আৰু সখি। মােৰ জীৱনত আশ!
কি কৰিম পাছে আৰু প্ৰাণ পতি লই
নজনা আছিলাে,
ভালেই আছিল,—
সুখৰ হেপাহ নাছিল মােৰ!
নিচিনো স্বোৱামী,
প্রণয় নুবুজোঁ,
অজলা ভাবত আছিলো ভােৰ॥
নিচিনো ভােমােৰা কেনুৱা ধন!
কাল পাই সখি! ফুলিল পদুম,
পৰিল ভােমােৰা, প্রেমিক মন॥
(কিন্তু) লুটুৰা ভোমােৰা যাতেই চঞ্চল!
পদুমৰ মধু পদুমে থই,
